Protomen

Πάει καιρός απο το τελευταίο post... ας μοιραστώ λοιπόν μια κυκλοφορία για την οποία ήθελα απο τότε να γράψω.. οι Protomen είναι μια μπάντα από ανθρώπους που εκτός απο το πάθος τους για μουσική, τους ένωσε και το πάθος τους για παλιά video games. Έτσι, πέρα απο την εμφάνιση τους που παραπέμπει λίγο σε Daft Punk με τις μάσκες robot και τις ταυτότητες/ backstory τους, έχουν καταφέρει να δραματοποιήσουν σε μια σύγχρονη rock opera την ιστορία της κλασσικής σειράς παιχνιδιών Megaman.
Όσοι πρόλαβαν NES SNES και τα συναφή, είναι τυχεροί να έχουν λιώσει ώρες στα συγκεκριμένα (προκλητικά δύσκολα) παιχνίδια, οι νεότεροι πάλι μπορούν να ανατρέξουν σε εξομοιωτές NES, αν θέλουν να δούν τι βγήκε απο την χρυσή εποχή της Nintendo.

Επιστρέφοντας στον δίσκο, παρ'ότι αρχικά ακόμα και ο υποφαινόμενος που φέρει tattoo Pac-man, τον αντιμετώπισα με κάποιο σκεπτικισμό όταν διάβασα για μουσική βασισμένη σε video-game.

Ε, απλά μιλάμε για ένα αρτιότατο album, με φοβερά φωνητικά και πλούσιες κιθάριστικές ενορχηστρώσεις, σε συνδυασμό με πλήκτρα που παραπέμπουν ενίοτε στους retro ήχους των 8-bit videogames. Η πλοκή δίνεται μέσω των στίχων σε μορφή μονολόγων η διαλόγων μεταξύ των κεντρικών χαρακτήρων των παιχνιδιών, παρουσιάζοντας θέματα όπως η υποταγη σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, τον αλτρουισμό ενός ήρωα, την απάθεια του πλήθους απέναντι στον αγώνα του ήρωα, την απελπισία και την απώλεια.

Ενδεικτικά 2 κομμάτια, η εισαγωγή του δίσκου και της αφήγησης ( το πρώτο επίσημο video clip των Protomen ) και η επίκληση του πατέρα στο δεύτερο γιό του να μην ακολουθήσει τα βήματα του πρώτου (video clip που έγινε από χρήστη χρησιμοποιώντας τα γραφικά των παλιών παιχνιδιών.)





Ανεπιφύλακτη πρόταση για αγορά ή προμήθεια με άλλους τρόπους, το The Protomen των Protomen είναι ένα δισκάκι που ξεχωρίζει όχι μόνο για την πρωτοτυπία της ιδέας, αλλά και την άψογη εκτέλεση, προς, επιεικώς μιλώντας, βούλωμα των διαφόρων που αντιμετωπίζουν τα video games σαν κάτι λιγότερο απο τέχνη ή έμπνευση.

Το δεύτερο album τους έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα, αλλά ακόμα δεν είχα τον χρόνο να το μαζέψω...