In Memoriam...

...κάτι Αυστραλοί πιτσιρικάδες είχαν κάνει μια μπάντα κάπου εκεί στα '90s, η οποία έκανε (μεταξύ άλλων) ένα τραγουδάκι, το 1999.

Η μπάντα είναι οι Silverchair, το τραγουδάκι / έπος κατά λάθος είναι το "Anthem for the Year 2000".

Θα μπορούσε να λέγεται και "Anthem for the Year 2010". Αφιερωμένο, χωρίς πολλά πολλά, στην ιερή αυτή οργή των νέων του 99, των νέων του 09, όλων αυτών που προτιμούν να οργίζονται και να το δείχνουν εκεί που πρέπει, παρά να συνεχίζουν σιωπηρά και σκυφτά, μήπως και το 2020 δεν χρειαζόμαστε τέτοια τραγούδια...




Lyrics:


We are the youth, we'll take your fascism away,
We are the youth, apologise for another day.
We are the youth, and politicians are so sure,
We are the youth, and we are knocking on this door.

Never knew we were living in a world
with a mind that could be so sure,
Never knew we were living in a world
with a mind that could be so small.
Never knew we were living in a world
And the world is an open court,
Maybe we don't wanna live in a world
where our innocense is so sure.

We'll make it up to you in the year 2000 with

Never knew we were living in a world
with a mind that could be so sure,
Never knew we were living in a world
with a mind that could be so small.
Never knew we were living in a world
And the world was an open court,
Maybe we don't wanna live in a world
where our innocense is so sure.

We'll make it up to you in the year 2000,
Build it up with you in the year 2000,
Make it up to you in the year 2000,
Build it up with you in the year 2000 with you...

Never knew we were living in a world
With a world that could be so sure,
Never knew we were living in a world
with a mind that could be so small.
Never knew we were living in a world
where the world is an open court,
Maybe we don't wanna live in a world
World even cares at all

We'll make it up to you in the year 2000,
Build it up for you in the year 2000,
Make it hard for you in the year 2000,
Build it up for you in the year 2000,
Make it hard for you in the year 2000,
Build it up with you in the year 2000 with you.




Συγγνώμη Αλέξη. Δεν ξεχνάμε.

Basstards on medication

Ως ανάπηρος πολέμου (της αιώνιας μάχης μεταξύ λογικής και του υποκατάστατου της που διέπει τον ελληνικό στρατό), έχω πλέον ένα πλεόνασμα χρόνου και ενέργειας που κάπου έπρεπε να εκτονωθεί, πέρα από επιθέσεις με πατερίτσες στον αδερφό μου.



Έτσι, πέρα από τα φάρμακα μου, πήρα και ένα μπάσο. Και ως κάθε νέος και άπειρος οργανοπαίχτης, ήδη έχει ξεκινήσει η απαραίτητη αναδρομή σε αγαπημένες μουσικές με έμφαση στο εν λόγω όργανο.

Κάνοντας την υπέρβαση εδώ, θα περιοριστώ σε μια μόνο αγαπημένη μπάντα, η οποία τόσο από άποψη φαρμάκων όσο και μπάσου, έχει πλεόνασμα..

Queens of the Stone Age στο παλιό και αγαπημένο "Feel Good Hit of the Summer", live, για να χαζεύουμε τον overdressed για την περίσταση Nick Oliveri να τα σπάει...




Και για να προλάβουμε τις κακές γλώσσες σχετικά με το κοινωνικό μήνυμα του παραπάνω κομματιού, "Better Living Through Chemistry", οπού γίνεται ξεκάθαρο (?) πως τα παιδιά αναφέρονται σε θεραπευτική χρήση φαρμακευτικών. Ε?

Καλά. Winners don't do drugs. Αλήθεια. Τέλος πάντων, απολαύστε το βίντεο.

Το κοινωνικό μήνυμα ήταν μια προσφορά του Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.  

Not for want of trying…

Όταν τα πράγματα πάνε στραβά (και γενικά έτσι φαίνεται να πηγαίνουν παγκοσμίως) πρέπει που και που να θυμώνουμε και να αντιδρούμε, να θυμόμαστε ποιοι είμαστε και να μην ανεχόμαστε τα πάντα.

Το τραγούδι των Maybeshewill, Not for want of trying περιλαμβάνει sample από μια ταινία του 1976, το Network και αποτελεί τον λόγο ενός παρανοϊκού τηλεοπτικού παραγωγού κατά την διάρκεια εκπομπής στην τηλεόραση. Αποτελεί το καλύτερο κομμάτι του δίσκου (Not for want of trying) κατά την γνώμη μου. Δυνατό κομμάτι, υπέροχες, σχεδόν λυτρωτικές κιθάρες, διαπεραστικά πλήκτρα και ωραίοι ρυθμοί στα drums.

Ο δεύτερος δίσκος τους λέγεται ‘’Sing the Word Hope in Four-Part Harmony’’ και κυκλοφόρησε φέτος. Περιλαμβάνει εξίσου δυνατά κομμάτια και σαν σύνολο μου άρεσε ιδιαίτερα.

(Ένα ευχαριστώ στον Χρήστο που τους πρότεινε)

Περιπλανήσεις

Μικρές, μεγάλες, με ή χωρίς σκοπό, κάθε είδους. Κάπως έτσι είναι η περίοδος που περνάμε. Καλώς η κακώς αλλάξαμε κεφάλαιο στην ζωή μας και ακόμη δεν ξέρουμε που πατάμε και τι μας περιμένει. Επειδή όμως τα προηγούμενα κεφάλαια δεν έχουν διαγραφεί κατά καιρούς με αφορμή κάποιο ερέθισμα –στην παρούσα περίπτωση ένα τραγούδι- επανέρχονται στην μνήμη. Το έχουμε συζητήσει επανειλημμένως άλλωστε το πώς τραγούδια συνδέονται με στιγμές και περιόδους.

Μικρές περιπλανήσεις λοιπόν … από το ομώνυμο συγκρότημα και τον ομότιτλο δίσκο. Ένα τραγούδι που μου θυμίζει τον τελευταίο χρόνο που περάσαμε όλοι μαζί σαν φοιτητές. Μου θυμίζει μεταμεσονύκτιες εκπομπές στο ραδιόφωνο και μαζώξεις σε σπίτι για τσίπουρο και κουβέντα. Γι αυτό και αφιερώνω το post και το τραγούδι σε εμάς … και λέγοντας εμάς εννοώ τους 3 συντελεστές του blog και τον 4ο συντελεστή της παρέας που βρίσκεται στην Κρήτη.

Cheers
P.S. Το βίντεο δεν μ’ αρέσει αλλά τέτοια ώρα καλύτερο δεν βρήκα :P