Τι τρελός κόσμος...

Μια τυχαία ανακάλυψη για την οποία ευχαριστούμε πρώτα τους τύπους που γίνονται θυσία και αντί να χάνονται στα live κάθονται και τραβάνε με κινητά κάμερες και ότι έχουν videos για να χαζρύουμε εμείς οι απόντες στο youtube. Έπειτα, έ, όλο και πρέπει να ευχαριστήσουμε και τους υπαίτιους για το post. Κάποτε ήταν οι Tears for Fears, οι οποίοι εν έτει 1982 τραγούδαγαν για το πόσο τρελός είναι αυτός ο κόσμος, ώ μαμά. Ένα μελαγχολικό αλλά παιχνιδιάρικο new wave κομμάτι, αν κάτσεις να το συγκρίνεις μουσικά με την κατάσταση που αποτυπώνουν οι στίχοι, αλλά η αλήθεια να λέγεται, τα 80ς ήταν, δεν θα περίμενε κανείς κάτι το διαφορετικό.



Enter the 2ks λοιπόν, και στα πλαίσια του soundtrack μιας ταινιούλας που μπορεί να έχετε δεί και αν όχι θα πρεπε να ντρέπεστε, Donnie Darko ονόματι, δύο άλλοι τύποι ξαναπιάνουν το παράδοξο αυτό των Tears for Fears και μας δίνει μια αργή, ακουστική εκδοχή, η οποία με την φωνή και κιθάρες των Gary Jules και Micahel Andrews σου κάνει την καρδιά κομμάτια απ'το παράπονο, δοσμένη υπέροχα με ένα videο παιδιών να παίζουν έξω απο σχολείο, δείχνοντας μας πόσο έχουμε ξεχάσει, φρέσκοι από τα 90s, είτε είμαστε 20, είτε 30, είτε περισσότερο, το πως είναι να είσαι ανέμελος, ξέγνοιαστος, ανεπηρέαστος από το σκοτάδι και την παράνοια των καιρών μας.



Και για το finale, στο μπάσιμο των 2k10s, ο κόσμος είναι ακόμα παλαβός. Ειδικά αυτές τις τελευταίες μέρες, βλέποντας μια χώρα ολόκληρη να εξαθλιώνεται οικονομικά και μέσω προτάσεων όπως πώληση των εδαφών και των συμβόλων της, στο όνομα της απληστίας τόσο των ίδιων των πολιτικών της, της αδιαφορίας και της έλλειψης παιδίας των πολιτών της, των οικονομικών συμφερόντων μερικών ανθρώπων οι οποίοι δεν διστάζουν να κλέψουν το μέλον της γενιάς μου ολόκληρης..

Μιας γενιάς που έχει βιώσει τον απόλυτο παραλογισμό της τυφλής βίας, της τυφλής εκδίκησης και της χειραγώγησης ακόμα και αυτής από κάποιους που πλουτίζουν πάνω σε πτώματα ξένων και συμπατριωτών τους, την παράνοια και την τον φόβο μιας κοινωνίας και ενός συστήματος που έχει χάσει σε τέτοιο βαθμό τον έλεγχο ωστέ να παρακολουθεί και να καταπνίγει προληπτικά κάθε ίχνος ελευθερίας και αντιδρασης, στο όνομα της προστασίας των αρχών που καταπατεί με τις ίδιες τις πράξεις της. Μιας γενιάς η οποία ειδικά εδώ, θα ζήσει και θα πεθάνει με χρέος εξαιτίας των γονέων της, και των γονιών τους. Ακόμα και αν αυτοί θα έπρεπε να έχουν προβληματιστεί ακούγοντας την αρχική εκτέλεση του κομματιού.

Mad World indeed, αυτή τη φορά δοσμένος ζωντανά από τους υπέροχους Red Paintings και Dresden Dolls.. το ακόμα μεγαλύτερο παράπονο μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι, όταν ένα τέτοιο τραγούδι είναι επίκαιρο 30 χρόνια σχεδόν μετά..