You can't kill The Metal...The Metal will live on... (J. Black)

Μόλις έμαθα ότι ο παππούς της metal Ronnie James Dio πάσχει από καρκίνο στο στομάχι...

Λίγο πριν την ευρωπαϊκή περιοδία του, εισήχθη εσπευσμένα σε κλνική... ευτυχώς είναι σε πρώιμο στάδιο. Ας ελπίσουμε να πάνε όλα καλά και να βρεθεί και πάλι στη σκηνή, εκεί οπού ανήκει, το συντομότερο δυνατό..

Ο Ronnie κυκλοφόρισε πρόσφατα τον νέο δίσκο του με τους Black Sabbath όπου κυριολεκτικά τρομάζεις απ΄τα φωνητικά και την ατμόσφαιρα που θέλουν να μεταφέρουν. Με τίτλο The Devil you know, δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από τον ίδιο και την παρέα του... Σχεδόν με το κλασσικό line up των Heaven and hell και Mob Rules (Tony Iommi στην κιθάρα, Geezer Butler στο μπάσο και Bill Ward στα τύμπανα, τη θέση του είχε πάρει ο επίσης γνωστός μας από την πολύχρονη συμμετοχή του με τους Dio αλλά και στο Mob rules των Sabbath, Vinnie Appice).

Δε χρειάζεται να πούμε και πάρα πολλά για τη μακρόχρονη και πετυχημένη πορεία του στη μουσική..(προφανώς και λέω ψέμματα). Ξεκινώντας το ταξίδι του παίζοντας μπάσο στους Vegas Kings, από το 1957 σιγά σιγά τραγουδούσε παράλληλα και με τους Elf το 1970 άρχισε να γίνεται γνωστός.. Τον ανακάλυψαν οι Roger Glover και Ian Paice των Deep Purple όπου και ήταν παραγωγοί των πρώτων albums τους.. ενώ ήταν σχεδόν μόνιμη η προτίμηση τους για τα opening σε live...

Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή, ο Ritchie Blackmore φεύγει απ΄τους Purple και τον παίρνει μαζί του για να δημιουργήσει τους Rainbow το 1975 χαρίζοντας μας μερικά από τα πιο κλασσικά hard rock album της ιστορίας... ώσπου να βαρεθεί και να απολύσει όλο το συγκρότημα το 1979 για να κάνει νέα αρχή (αλλάζοντας παραλληλα τον ήχο του συγκροτήματος). Το μέγεθος του ονόματος του τότε είχε ήδη γίνει γνωστο σε όλο τον κόσμο οπότε η αντικατάσταση του Ozzy Osbourne στους Sabbath το 1980 άλλαξε τα δεδομένα για το συγκρότημα... H αυτοκαταστροφική προσωπικότητα του Ozzy και η απουσία φρεσκάδας για χρόνια στους Sabbath έμοιαζε να τους πνίγει και όλοι περίμεναν το μαρασμό και εν τέλει την διάλυση της μπάντας.. αλλά η απόλυση του Ozzy απ'το υπόλοιπο συγκρότημα έμελλε να συνταράξει το μουσικό στερέωμα με την κυκλοφορία 2 τεράστιων album για τους Sabbath.. Το Heaven and Hell έχει ανακηρυχθεί από πολλούς και πολλές φορές το μεγαλύτερο metal album στον κόσμο.. Αρκεί ένα μόλις ακουσμα του για να καταλάβει κανεις ότι επρόκειτο για τα μεγαλύτερα μουσικά come back της ιστορίας.. Συνέχεια είχε ο δισκος The Mob Rules στα ίδια επίπεδα.. (Ακολουθέι μεγάλη παρένθεση:P)

Φυσικά ακόμη και για τον Ozzy η απόλυση του από τους Sabbath μόνο καλό του έκανε, αφου κυκλοφόρισε το πρώτο του solo album, The Blizzard of Ozz, με σημαντικότατες συνεργασίες με μουσικούς (και όχι μόνο, καθώς manager του συγκροτήματος ήταν η Sharon Arder, η μέλλουσα γυναίκα του) όπως τον Lee Kerslake στα drums των Uriah Heep, των bassιστα Bob Daisley των Rainbow, στα πλήκτρα τον καταπληκτικό Don Airey (νυν μέλος των Deep Purple στη θέση του Jon Lord (Θεοί και οι 2) ενώ είχε περάσει από Rainbow / Whitesnake) και τέλος το "αστέρι" (λες και οι υπόλοιποι πήγαιναν πίσω :P) της παρέας, τον κιθαρίστα Randy Rhoads των Quiet Riot με το μοναδικό στυλ παιξίματος που τον χαρακτήριζε... (η ενασχόληση του με κλασσική κιθάρα βοήθησε τα μέγιστα σε αυτό). Επηρέασε πάρα πολλούς μελλοντικούς κιθαρίστες (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο δικός μας Κώστας Καραμητούδης (Σαλονικιός) γνωστός ως Gus G, δημιουργός των Firewind και νυν κιθαρίστας του Ozzy) στη σύντομη πορεία του, μέχρι το τραγικό δυστύχημα του το '82 και ενώ έκανε μαλα#$@ς με "φτιαγμένους" φίλους σε μικρό αεροπλάνο...

O Dio λοιπόν, μετά την πορεία του με τους Sabbath, ασχολήθηκε με το δικό του ομώνυμο συγκρότημα όπου μας χάρισε μεταξύ πολλών τραγουδιών το Holy Diver και το Rainbow in the Dark (ναι ποτέ δεν κατάφερε να ξεπεράση την αγάπη του για την μουσική των rainbow και όταν τον ρωτούσαν για πιθανές επανασυνδέσεις ήταν πολύ θετικός στο ενδεχόμενο να ξαναδημιουργήσουν τους Rainbow σε αντίθεση με τον Ritchie Blackmore που "βολέυτηκε" με τη γυναίκα της ζωής του- Candice Night στους Blackmore's Night... (αυτό θα πει να την κάνεις "δικία σου" τη γκόμενα..:P). Πρόσφατα επανενώθηκε με τα μέλη των Black Sabbath και μετά από περιοδείες κυκλοφόρησαν το album που αναφέρθηκε στην αρχή...

Ναι, απ'ότι φαίνεται ακόμη και οι "Θεοί" αρρωσταίνουν... Μακάρι να γυρίσει ακόμη πιο δυνατός... Έτσι και αλλιώς όπως λέει και ο Jack Black, Το Metal δεν μπορείς να το σκοτώσεις...

Fear - Heaven And Hell, 2009, Gates of Babylon και Stargazer από παλια:




Heaven and Hell :P


----> Rainbow in the Dark

Το καλύτερο ποδαρικό...

...θα γίνει από τον έχων ένα πόδι.

Μπορεί το αριστερό μας μόνο να πατάει, μα μπάσιμο στο καινούριο layout της σελίδας που επιμελήθηκε το υπόλοιπο team, θα κάνουμε δυνατά με το δεξί, γιατί τίποτα δεν μας σταματά, τίποτα δεν μας ρίχνει.

"Tubthumping" από τους αξιαγάπητους και αξιαγάπητα Άγγλους Chumbawamba, ειδικά αφιερωμένο στο blog, στον εαυτό μου, και σε όλους όσους πέφτουν κατά καιρούς, για να μην ξεχνάμε να σηκωνόμαστε ξανά...

Οι Μπητλς (Αγγλ. Beatles = σκαθάρια)

09.09.09. Τότε ήταν η μέρα που το μεγαλύτερο συγκρότημα όλων την εποχών έκανε την

εξυπνότερη επάνοδο στην αγορά, με την εμφάνιση τους σε παιχνίδι της σειράς rockband.

Δείτε και πείτε!

Tasty huh? ;)

Μετά την κυκλοφορία του νέου τους box set που περιέχει όλα τους τα album σε ειδική έκδοση (και καλά)

με λεπτομέρειες και covers εμπνευσμένα από βινύλια, έρχεται το δεύτερο μπαμ,

που θα τους κρατήσει επίκαιρους για πολύ πολύ καιρό ακόμη!

Χωρίς καμία υπερβολή πρόκειται για το εξυπνότερα πλασαρισμένο συγκρότημα όλων των εποχών.

Μακράν. Προφανώς και ήταν καλοί. Τι να λέμε τώρα, μπάντα από το Liverpool και να μην πιάσει?

Ειδικά οι 2 που έφυγαν "έσκιζαν και πήγαιναν" :P Αλλά είχαν ένα τεράστιο πλεονέκτημα, το οποίο αποκτήθηκε

λόγω συγκυριών, λόγω της εποχής και φυσικά λόγω της σωστής προώθησης τους.

Ήταν αγαπητοί σε ολόκληρο τον κόσμο και μόνο τα σκαθάρια μπορούσαν να περάσουν τα μηνύματα που ήθελαν μέσα από το κάθε τραγούδι τους,

χωρίς κανένας να έχει πάτημα να τους κατηγορήσει για οτιδήποτε, αντιθέτως μάλιστα,

να γουστάρουν όλοι - μα όλοι με αυτά! Γι' αυτό και τους παραδέχομαι.

(Προσωπικά τους πάω με τα 1000, οπότε μη μπείτε στον κόπο καν να με ρωτήσετε το αιώνιο αίνιγμα - beatles ή stones :P Η απάντηση είναι πέρα από προφανής...)

Για το παιχνίδι δε θα πω τίποτα, καθώς μπορείς να βρεις πολλά θετικά και αρνητικά (οπότε περιμένω τις απόψεις σας στα comments).

Αλλά όπως φαίνεται και από το video που κυκλοφόρησε, η μεταφορά της ατμόσφαιρας των 60's 70's και η εικόνα που πουλούσαν οι beatles τότε,

είναι καταπληκτικά πετυχημένη! Ατμόσφαιρα μαγική, απόλυτα συνδεδεμένη με του ήχους των τραγουδιών, σε στέλνει αλλού!

Πέραν της απλοϊκότητας του χειρισμού του παιχνιδιού, ο χρήστης μπορεί όντως να μάθει πολλά για την ιστορία του συγκροτήματος

(τουλάχιστον τη μουσική - για τα υπόλοιπα έχουν γραφτεί πολλά και διάφορα που μάλλον τα περισσότερα είναι "παπάδες"

- εκτός από τη Yoko. Κανείς μα κανείς δε γούσταρε τη Yoko. Ποτέ!)

Που λέτε...ο χρήστης μέσω του animation κάθε τραγουδιού, να ανακαλύπτει τις ιδέες που είχαν "τα σκαθάρια" στο μυαλό τους

όταν πρωτακούονταν αυτοί οι ήχοι, σε μια πανέμορφη ιστορία που εκτυλίσσεται από το μακρινό 1963 έως το επίσης μακρινό 1970 :P

Έχοντας δοκιμάσει τον παρόμοιο "ανταγωνιστή" της σειράς guitar hero, αυτή η συλλεκτική έκδοση του παιχνιδιού με κάνει να θέλω να το δοκιμάσω οπωσδήποτε!

Αλλά ίσως το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε όλοι (και το πολύ φθηνότερο και αποδοτικότερο) είναι να βάλουμε τους beatles

τέρμα στα ηχεία μας και να γουστάρουμε... όπως αυτοί ξέρουν

(ή όπως αυτοί θέλουν ?? - I don't know.. I just ask questions.. :P)

Αλήθεια εσάς ποιος ήταν ο αγαπημένος σας beatle?? Εμένα ο "rocker" της παρέας...

"It's not about making money, it's about taking money. Destroying the status quo, because the status is not quo." — Dr. Horrible

Δεν κάνει να μένει τόσο καιρό χωρίς post το blog μας... Βλέπετε την έκανε ο fix για να πάει φαντάρος... θα τον θυμόμαστε όλοι σαν εκείνο το πολύχρωμο, μαλλιαρό αγόρι (τελευταία είχε κάνει μερικές εμφανίσεις σε κίτρινο και μπλέ!) που αισθάνονταν τελευταία τόσο έντονα την επιθυμία να υπηρετήσει τη μαμά πατρίδα (πίκρα). Forza γερά λοιπόν μπαρμπαδάκο (το νέο του nick - πρέπει να τον δείτε με μουστάκι :P)

Το πολύ κλασσικό - ειδικά για την περίπτωση - τραγούδι των Status Quo ταιριάζει γάντι.

(Η ατάκα του τίτλου από εδώ. Θα σας αρέσει το ξέρω :)

Jamμάρουν για πάνω από 30 χρόνια - κυρίως στην Αγγλία από όπου και προέρχονται - και αφού εγκατέλειψαν τον αρχικό τους ψυχεδελικό ήχο, τους "ξέχασαν" στην Αμερική... ευτυχώς που θεωρούμαστε Ευρώπη.

Από το ομώνυμο (In the army) album του 1986...